6, జనవరి 2011, గురువారం

ప్రణయ అర్చనా కావ్య మాలిక [ 4 ]








“అలుక మానుము!”
అనుచు నిను వేడ బోను....
వేకువకే “భాష్యాలు చెప్పే”
నీ నేత్రాంచలాలోని ,
పొల అలుకల మెలకువలకు
“సహస్ర దళ నళినమ్ములే – దాసోహం!”
అంటూన్న తరుణాలు,

ఆ మధుర క్షణాల కువ కువలు!!
నీ కినుకలు ఒసగిన కానుకలే గదా!










కుముదవల్లీ!
నీ సోగ చూపులు/ల ఎగ
జిమ్ము సెగలలో ;
“ నా శోషణమ్ములు” ;
నిర్వచన పదాళిగా మెలిపి, మలిచి,
కొంగ్రొత్త కార్య భారమ్ముల
ను
నీ భుజముల పైన ఉంచుకొనుము,
భామినీ! ;
అది...
"వలపు అర్చనా కావ్యమందున
‘స్వర్ణాక్షర స్థగితమ్ముగా పూని,పూన్చి
ఒనరించుమో పూర్ణేందు బింబాననా!
వలపు అర్చనా కావ్యమ్ములందున ;
ఇదె ఆన!

కామెంట్‌లు లేవు:

కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి